سوءاستفاده عده ای از دین به خودشان مربوط است و ربطي به دين ندارد

برتراند راسل فیلسوف انگلیسی درباره رنسانس و عصر نوزایش در اروپا می گوید : جنگ ما در این دوره جنگ بین عقب ماندگی و دین نبود و نیست، بلکه جنگ بین عقب ماندگی با کلیسا و کشیش و برداشتهای نادرست آنها از دین است، بایستی میان دین و کلیسا فرق گذاشت و دانست که حساب دین از حساب کسانی که زعامت دینی را غاصبانه در اختیار گرفته اند، جداست.

 بنابراین سوءاستفاده عده ای از دین نباید به تعطیل شدن دین در نزد بعضی دیگر بیانجامد. کما اینکه از آزادی و علم هم سوءاستفاده می شود آیا باید باب علم و آزادی را نیز بست و آنها را نیز تعطیل کرد؟ ولی ما ضرورت تعطیلی علم و آزادی را از آن نتیجه نمي‏گیریم، تعطیل کردن دین و دور کردن‌ ارزش‌های‌ دینی‌ از تمدن‌ جدید، جنایتی‌ بزرگ‌ در حق‌ بشریت است‌.

یک پزشک با اینکه می داند استفاده از دخانیات برای سلامتی مضر است اما با این وجود بسیاری از پزشکان را می بینیم که از این مواد استفاده می کنند! آیا چون برخی پزشکان دخانیات مصرف می کنند بایستی باب علم پزشکی را تعطیل کرد؟ مسلماً نه.

دین نیز از این قائده مستثنی نیست، یعنی همانگونه که در جامعه پزشکی، پزشکان سیگاری و معتاد یافت می شوند، در جامعه دینی نیز دینداران کج فهم و دزد و فاسد یافت می شوند.

اگر ما حقیقت دین و دینداری را فهم کنیم، دین را در اصل و ماهیّت خود جستجو می کنیم، نه در شخصیتهای دین نمایی که سقف معیشت را بر ستون شریعت بنا نهاده اند.

من اگر خوبم اگر بد تو برو خود را باش      هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

 و صاحب شریعت، خود این خطر را به مؤمنان گوشزد کرده است:

«يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواإِنَّ كَثِيراً مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلاَ يُنفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ» توبه34

ای مومنان آگاه و بيدار باشيد همانا بسياری از دينداران و مقدسين اموال مردم را به باطل ميخورند و راهزنی آنها در دین خدا بيشتر از راهبری آنهاست. و اموال عمومی را نزد خود جمع می کنند و اجازه نمی دهند اين ثروتها در دست همة مردم بچرخد.

ترک دنیا به مردم آموزند     خویشتن سیم و غله اندوزند

نه پرهیزکار و نه دانشورند    همین بس که دنیا به دین می خورند

سوء استفاده از هر گونه حقی در جهان ممکن است و برای پیشگیری از آن جز تهذیب اخلاق و تقویت روح، علاجی دیگر نیست و این تهذیب اخلاقی و روحی خود محور و مرکز دین مبین اسلام است.